Сөз жасау процесі түбірлердің бірігуі мен аффикстік тәсілді бірнеше ғасырлар бойы бастан өткізген. Белгілі бір қосымшаның нақты грамматикалық сөздер жасаушы ретінде қалыптасуы ұзақ жолды қажет еткен. Олар бір кездері дербес мағынаға ие болған. Мағыналы түбір сөздер үнемі жалғаса айтылуы нәтижесінде соңғы компонентінің мағынасы әлсірейді де, бара-бара жойылып, шылауға айналып, онан әрі жұрнақ ретінде біріге бастайды. Бұл процесс толық орындалса, үндестік заңына түгел бағынады да, дыбыстық деформация болады. Мысалы: келе тұрған –келе тұғын –келетін. Жұрнақ арқылы жасалған көптеген сөздер көнеріп, жұрнақ пен түбір жымдасып, өлі түбір, өлі жұрнақ болып кетеді. М.: жалын, қарын, ерін, т.б.